جاذبه های گردشگری استان بوشهر
استان بوشهر به علت موقعیت استراتژیكی مناسب برای احداث پایگاه دریایی و بندرگاه ، مورداستفاده پادشاهان عیلام قرار گرفته بود. در زمان هخامنشیان سرزمین بوشهر جزو ساتراپ پارس بود. خلیج فارس و به تبع آن استان بوشهر، به دلیل موقعیت سوق الجیشی و اهمیت اقتصادی و بازرگانی ، در طول تاریخ همواره از سوی كشورها و دولت ها برای تبادل علم و ثروت و گسترش قدرت سیاسی مورد توجه قرار گرفته است .
موزه رئیسعلی دلواری
موزهٔ رئیسعلی دلواری در شهر دلوار از توابع شهرستان تنگستان واقع شده است. ساختمان این موزه خانه و محل زندگی رئیسعلی دلواری بوده است. که در ۴۵ کیلومتری شهر بوشهر قرار دارد.
http://www.beytoote.com/images/stories/iran/ir2543.jpg قلعهٔ نصوری
قلعه نصوری واقع در شهر بندر طاهری از توابع بخش مرکزی شهرستان کنگان یکی از اثرهای تاریخی و از نقاط دیدنی استان بوشهر در جنوب ایران است.
«قلعهٔ نصوری» در ۲۵۰ کیلومتری خاور استان بوشهر قرار گرفته است. قلعه نصوری به «قلعه شیخ» نیز مشهور بوده است و متعلق به اوایل دوره قاجاریه است. ساخت قلعه به امر شیخ جبار نصوری درحدود ۱۸۰ سال پیش انجام یافته و معمار آن علی اضعر شیرازی بوده است. مصالح به کاررفته، سنگ های بزرگ و ملاط آن گل و گچ است. دَر ورودی قلعه از سمت جنوب و رو به خلیج فارس است که دارای دَر بزرگ چوبی با گل میخ و کنده کاری است. بعد از ورودی اصلی یک هشتی بزرگ وجود دارد که دارای هشت طاقچه ساده است. زمانی که انسان از هشتی وارد حیاط بیرونی می شود؛ در جبهه شمالی آن یک ردیف پلکان به طبقه دوم منتهی می شود و یک درب چوبی ساده، آن را به اندرونی وصل می کند. در جبهه باختری نیز یک پلکان به طبقه دوم می رود. در این طبقه یک ایوان با ستون های سنگی و گچبری های جالب وجود دارد. این ایوان از طرف پنچ در چوبی به اتاقی راه می یابد که باختر آن قرار دارد. در این اتاق یک گچ بری با تزئینات گل و بوته وجود دارد که فاقد هرگونه تزیین است و در جبهه باختری از طریق پلکانی به طبقه دوم راه می یابد. این بنا دارای بادگیری همانند بادگیرهای ساختمان های ساحلی خلیج فارس است. این بنا ویژگی معماری ساختمان های قاجاریه را دارد. قلعه دارای ایوان ستون داری در طبقه دوم می باشد. تزیینات گچ بری مربوط به این قسمت است. سبک کار و تراش آن ها شبیه ستون های بازار وکیل شیراز است. گچ بری ها شامل شاخ و برگ گل و بوته، فرشتگان و پرندگانی است که بر رونق و زیبایی قلعه افزوده است.
رافائل
رافائل نام نخستین طرح کشتی های «میکل آنژ» و «رافائل» در سال ۱۹۵۸ میلادی کشیده شد است. در سال ۱۳۶۲ برای بازگرداندن رافائل و میکل آنژ به سفرهای دریایی تصمیماتی گرفته شد اما هنوز این تصمیم عملی نشده بود که در روز پنجشنبه ۲۶ آبان ۱۳۶۲ هواپیماهای عراقی بالاخره در گرماگرم بمباران خارگ و بوشهر آن را هدف موشک قرار داده و به آن آسیب جدی وارد کردند به حدی که رافائل تا نیمه در آب های کم عمق ساحلی لنگرگاه بوشهر فرورفت. چیزی نگذشت که یک کشتی باری به نام «ایران سلام» (ایران سیام) ناگهان به صورت اتفاقی با آن برخورد کرد و به بدنه اش آسیب جدی رساند و کاری را که هواپیماهای عراقی آغازش کرده بودند تمام کرد؛ رافائل کاملاً در اعماق خلیج فارس غرق شد.
سی نیز
سی نیز یا شی نیز بندری باستانی در بخش امام حسن کنونی واقع در شهرستان دیلم استان بوشهر بوده است که در ناحیه شمالی استان بوشهر میانه دو بندر مهروبان و جنابه (گناوه) قرار داشته و صنعت پارچه بافی آن شهرتی جهانی داشته، متون ادبی از بزرگان سینیز بخوبی یاد کرده اند.
منطقه شکارممنوع کوه سیاه
نطقه شکارممنوع کوه سیاه در منطقه کوهستانی دشتستان استان بوشهر قرار دارد. این منطقه محل قشلاق عشایر قشقایی است. در حدود ۷هزار رأس کل، بز، قوچ و میش وحشی در این زیست پناهگاه زندگی می کنند. این منطقه در ۸۳ کیلومتری جنوب شرقی برازجان با ارتفاع ۱۶۹۱ متر قرار دارد. در مناطق حفاظت شده شکارممنوع کوه سیاه با اجازه سازمان محیط زیست و اخذ پروانه، امکان شکار در فصول معینی وجود دارد.
گنبد نمکی جاشک
گنبد نمکی جاشک یا دشتی یا کوه نمک ناحیه ای وسیع و مرتفع از شمال غرب کوه جاشک منتهی الیه جنوبی رشته کوه زاگرس، حدفاصل شهرستان دیر و دشتی در استان بوشهر، یکی از بزرگ ترین و فعال ترین و زیباترین گنبدهای نمکی ایران و خاورمیانه و از جاذبه های طبیعی استان بوشهر است که در بهمن سال ۱۳۸۶ بعنوان اثر طبیعی ملی فسیلی به عنوان یکی از مناطق چهارگانه تحت مدیریت سازمان حفاظت محیط زیست به ثبت رسید. مهمترین خصوصیات بارز و متفاوت کوه نمکی جاشک به نوع نمکهای این کوه نمکی، گنبدها و غارهای منحصر به فرد، آبشارها، بلورها و ... می توان اشاره داشت.
موزه دریانوردی خلیج فارس
موزه دریا و دریانوردی خلیج فارس، یکی از موزه های استان بوشهر و در محله سبزآباد بندر بوشهر می باشد.
محل کنونی این موزه که شامل ساختمان کنسولگری و عمارت کلاه فرنگی می باشد، در سال ۱۸۵۸ میلادی تاسیس شد و مدتی بعد به مقر دائمی سرکنسول گری انگلستان در بوشهر تبدیل شد. این بنا تا پایان جنگ جهانی دوم در اختیار دولت انگلیس بود تا آنکه در سال ۱۹۴۶ میلادی برابر ۱۳۲۵ هجری قمری و بعد از انتقال نمایندگی سیاسی انگلیس به بحرین، این عمارت به دولت ایران تحویل گردید و در اختیار نیروی دریایی ایران قرار گرفت.
در محوطه موزه ۴۰ فروند شناور سطحی و انواع زیرسطحی های جنگی دریایی متعلق به دوره های مختلف تاریخی از جمله قاچار و کشتی پرسپولیس نگهداری می شود. در درون ساختمان کلاه فرنگی که اکنون بطور کامل بازسازی شده است انواع تجهیزات جنگی، مخابراتی، کنترل و هدایت دریایی، پزشکی و ظروف نقره ای و سفالینه های کشف شده از دورانهای مختلف تاربخی بندر بوشهر می باشد.
ریشهر
ریشهر (بوشهر)، واقع در بخش مرکزی شهرستان بندر بوشهر یکی از آثارهای تاریخی و از نقاط دیدنی استان بوشهر در جنوب ایران است.
«ریشهر» در جنوب شهر بوشهر واقع شده است. قدمت آثار کشف شده آن به هزاره سوم تا هزاره اول پیش از میلاد می رسد. آثار مکشوف در سال های ۱۸۷۲ تا ۱۸۷۷ میلادی و نتایج اکتشافات باستان شناسان فرانسوی به سرپرستی پزار در سال ۱۹۱۴ میلادی که شامل کتیبه های میخی عهد شوتروک ناهونته و آثار بناها و اشیا مفرغی و سفال های نقش داراست، نشان می دهد که ریشهر از هزاره دوم پیش از میلاد یکی از شهرهای مهم امپراتوری عیلام بوده است. از آجر نوشته های عیلامی معلوم می شود که این شهر در آن عصر به نام «لیان» خوانده می شده است. ظاهراً لیان به سبب موقعیت خاص جغرافیایی یکی از حلقه های ارتباطی تمدن های شرق و غرب دنیای قدیم بوده است چرا که مرزهای جنوبی فلات ایران به سبب هم جواری با دریا و سایر شرایط جغرافیایی به ساکنان فلات هند اجازه می داد که از آب های ساحلی، برای ارتباط تجاری با تمدن های ایران و دشت بین النهرین استفاده کنند. منطقه ریشهر در تاریخ ۲۴ شهریور ۱۳۱۰ در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.
