«شبکه کلان شهری» (Metropolitan Area Network) یک «شبکه رایانه ای» بزرگ است که معمولاً در سطح یک شهر گسترده می شود. در این شبکه ها معمولاً از «زیرساخت بی سیم» و یا اتصالات «فیبر نوری» جهت ارتباط محل های مختلف استفاده می شود.


استاندارد IEEE 802-2001 شبکه کلانشهری را به صورت زیر تعریف می کند:
«یک شبکه کلانشهری برای ناحیه جغرافیایی بزرگ تری از یک شبکه محلی بهینه شده است، و از حد چندید بلوک ساختمانی تا گستره یک شهر را می تواند شامل شود. سرعت شبکه های کلانشهری نیز مانند شبکه های محلی می تواند بسته به کانال های ارتباطی از حدود متوسط تا سرعت های بالا تغییر کند. مالکیت و اداره یک شبکه شهری می تواند در اختیار یک سازمان باشد، ولی معمولاً سازمان ها و افراد بسیاری در این امر نقش ایفا می کنند. همچنین ممکن است که شبکه های شهری به عنوان خدمات عمومی در اختیار و اداره دولت باشد. این شبکه ها اغلب برای اتصال شبکه های محلی مختلف به یکدیگر بستر مناسب را ارائه می دهند.»



جنبه های فنی

بعضی فناوری ها که به این هدف بکار می روند عبارت اند از «حالت انتقال ناهمگام» (ATM)، فناوری اف دی دی آی و SMDS. این فناوری های قدیمی تر در حال جایگزین شدن با شبکه های کلانشهری هستند که بر اساس «اترنت» (Ethernet) کار می کنند (به عنوان نمونه «مترواترنت» (Metro Ethernet) که در بسیاری از مناطق پیاده شده است). شبکه کلانشهری که ارتباطات بین «شبکه های محلی» را بدون نیاز به کابل کشی فراهم کنند نیز ساخته شده اند و از ارتباطات «میکروویو» (Microwave)، «رادیویی» (Radio) و یا «لیزر مادون قرمز» (Infra-red Laser) استفاده می کند. استاندارد DQDB یک استاندارد شبکه کلانشهری برای ارتباطات دیتا است. این استاندارد در استاندارد IEEE 802.6 تعریف شده است. با استفاده از استاندارد DQDB شبکه ها می توانند تا ۳۰ مایل گسترده شوند و در سرعت های بین 34 تا 155Mbit/s عمل کنند.



خصوصیات

1-اجازه دسترسی های زیاد و پهنای باند بالا-2- یک ارتباط دائمی برای سرویس های محلی موجود در شبکه فراهم می کند-3- در یک ناحیه ی جغرافیایی خاص عمل می کند-4- تجهیزات نشان داده شده را به راحتی در محیط فیزیکی به یکدیگر متصل می کند-4- کنترل شبکه را نحن یک مدیریت محلی امکان پذیر می کند.



پروتکل های موجود دراین شبکه

واز پروتکل های موجود در شبکه های محلی می توان (FDDI)، توکن رینگ و اترنت را نام برد.