نوبهار

عیدِ نوروزت مبارک باد یار
گردد ایامت همیشه پایدار


کاش این فرخنده نوروزِ بهار
شادی و فرخندگی آرد به بار


بس چمن می گُستَرَد در شاخسار
بوی گُل پیچد درونِ مَرغزار


می کند رنگین خاک را کردگار
می کند هفت آسمانش بی مدار


می کند هرجلوه ای را زرنگار
می کند اهریمنان را خوارِ زار


می شود هر بوستانی میوه دار
می شود آزاده هر زنجیردار


می کند بر تن حریری روزگار
می کشد سرمه به چشمش پُرنگار


چون عروسی در ردای خامه دار
نوبهار آید خرامان میگسار


می زند بوسه بر لبان بیقرار
تا بماند شهریاران را قرار


می کند طُره ی زُلفش تابدار
تا کند گردونِ دون را مُشکبار


ای هزاران بوسه بر رخسارِ یار
که رمیده از خودش خورشیدوار


با وجودِ مشکلاتِ بی شمار
زندگی گردد بسی شیرین گوار


دستِ داور گِردِ جمعِ روزگار
حالِ مردم بِه شود شوریده وار


مهران داور


سال نو و نوروز مبارک باد


������������
����������������� ��
����������������� ��������
����������������� ��������������